არაორგანული იონების და სხვა ტესტების ნაკრები

ბიოქიმიური ელექტროლიტი ძირითადად ეხება კალციუმის, მაგნიუმის, ფოსფორის და სხვა გამოვლენას. ორგანიზმში კალციუმის 99%-ზე მეტი გვხვდება ძვლებში და კბილებში.კალციუმი აქტიურად შეიწოვება თორმეტგოჯა ნაწლავში და გამოიყოფა ნაწლავებითა და თირკმელებით.სისხლში ნორმალური კალციუმი ძალიან ცოტა მერყეობს და ნორმალურ დონეზე რჩება.ჰიპოკალციემიის საერთო მიზეზებია: ① ჰიპოალბუმინემია;② თირკმლის ქრონიკული უკმარისობა;③ ჰიპოთირეოზი, პარათირეოიდული ჰორმონის არასაკმარისი სეკრეცია;④ D ვიტამინის დეფიციტი;⑤ ჰიპერფოსფატემიით გართულებული ელექტროლიტური მეტაბოლიზმის დარღვევა;დიდი რაოდენობით შეყვანილი ციტრატის ანტიკოაგულაცია და ა.შ. ჰიპერკალციემია არის მრავალი მიზეზის სინდრომი, როგორიცაა თიაზიდის გამოყენება, D ვიტამინის ინტოქსიკაცია, პირველადი ჰიპერთირეოზი და ა.შ. ჰიპერკალციემია არ არის გავრცელებული კლინიკურად და პაციენტების უმეტესობას არ აქვს დამახასიათებელი სიმპტომები.სისხლში კალციუმის კლინიკური გამოვლენა სასარგებლოა ძვლის მეტაბოლიზმის პათოლოგიური მექანიზმისა და მასთან დაკავშირებული დაავადებების გასაგებად და წარმოადგენს საიმედო საფუძველს კლინიკური დიაგნოსტიკისა და მკურნალობისთვის.

მაგნიუმი ძირითადად უჯრედებშია და მრავალი ფერმენტის აქტივატორია.ეს არის დნმ-ის, რნმ-ის და რიბოსომის მაკრომოლეკულების სტრუქტურისთვის აუცილებელი ელემენტი და ნერვული ნორმალური ფუნქციის შესანარჩუნებლად მნიშვნელოვანი ელემენტი.მაგნიუმის კლინიკური დეფიციტი უფრო ხშირია, ღებინება, კუჭ-ნაწლავის დეკომპრესია, მწვავე დიარეა, ადგილობრივი ენტერიტი და წყლულოვანი კოლიტი შეიძლება გამოიწვიოს მაგნიუმის დაკარგვა;თირკმელებით გაზრდილი ექსკრეცია ასევე არის მაგნიუმის დეფიციტის საერთო მიზეზი, როგორიცაა თირკმლის დაავადება, დიაბეტი, ჰიპერკალციემია, მეტაბოლური აციდოზი და ფოსფატის დეფიციტი.ჰიპერმაგნიემია არ არის ხშირი, თირკმლის უკმარისობა ოლიგურია, ჰიპოთირეოზი შეიძლება მოხდეს ჰიპერმაგნიემია.მაგნიუმის კლინიკური გამოვლენა დაგეხმარებათ გაიგოს ძვლის მეტაბოლიზმის პათოლოგიური მექანიზმი და მასთან დაკავშირებული დაავადებები და უზრუნველყოს კლინიკური დიაგნოსტიკისა და მკურნალობის საიმედო საფუძველი.

ფოსფორი არის სხეულის მნიშვნელოვანი კომპონენტი, ხოლო ფოსფორი პლაზმაში ჩვეულებრივ ეხება არაორგანული ფოსფორის კონცენტრაციას.არაორგანული ფოსფორის მატება ხშირი იყო ① ჰიპოპარათირეოზის დროს;② თირკმლის უკმარისობა ან უკმარისობა, ურემია ან გვიანი ნეფრიტი, ფოსფატების გამოყოფის დარღვევა იწვევს შრატში ფოსფორის შეკავებას;③ ძალიან ბევრი ვიტამინი D, ხელს უწყობს ნაწლავში კალციუმის და ფოსფორის შეწოვას, შრატში კალციუმის და ფოსფორის გაზრდას;④ მრავლობითი მიელომა, ოსტეოპოროზი, ძვლის მეტასტაზები, მოტეხილობების შეხორცების ეტაპი;არაორგანული ფოსფორის შემცირება ხშირია ① ჰიპერპარათირეოზის დროს;② რაქიტი ან რაქიტი, რომელსაც თან ახლავს მეორადი პარათირეოიდული ჰიპერპლაზია;③ თირკმლის ტუბულური დაავადება;④ ცელიაკიის დროს ნაწლავში დიდი რაოდენობითაა ცხიმი, რომელიც აფერხებს ფოსფორის შეწოვას.

ნახშირორჟანგის რაოდენობა (CO2) ადამიანის შრატის ან პლაზმის ნიმუშში.ნახშირორჟანგი არის ყველა CO2-ის მთლიანი რაოდენობა პლაზმაში სხვადასხვა ფორმით, რომელთა უმეტესობა (95%) არის hCO3-თან დაკავშირებული ფორმით.სისხლში CO2-ის შემცველობა მნიშვნელოვან როლს ასრულებს ადამიანის ორგანიზმის მჟავა-ტუტოვანი ბალანსის რეგულირებაში.მისი ცვლილება ძირითადად ასახავს მჟავა-ტუტოვანი ბალანსის დარღვევას.

შრატის ამილაზასა და შარდის ამილაზას განსაზღვრა პანკრეასის დაავადებების ყველაზე ხშირად გამოყენებული ლაბორატორიული დიაგნოსტიკური მეთოდია.პანკრეასის დაავადებებით, ან პანკრეასის ეგზოკრინული დისფუნქციის დროს შეიძლება გამოიწვიოს მისი აქტივობის მომატება ან დაქვეითება, რაც სასარგებლოა პანკრეასის დაავადებების დიაგნოსტიკისთვის.შარდის ამილაზას დონე მკვეთრად იცვლება, ამიტომ უმჯობესია გამოიყენოთ შრატის ამილაზას დეტექცია, ან ორივე განსაზღვრა.ამილაზას აქტივობის ცვლილებები ასევე შეიძლება შეინიშნოს ზოგიერთ არაპანკრეასის დაავადებაში, ამიტომ ამილაზას იზოფერმენტების განსაზღვრა საჭიროების შემთხვევაში მნიშვნელოვანია დიფერენციალური დიაგნოზის დროს.ყველაზე ხშირად მწვავე პანკრეატიტის დროს მწვავე პანკრეატიტი ერთ-ერთი მნიშვნელოვანი დიაგნოსტიკური მაჩვენებელია.